- pięcie
- {{stl_3}}pięcie {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}pjɛɲʨ̑ɛ{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}}{{/stl_51}}{{stl_24}}loc Sg von {{/stl_24}}{{stl_25}}pięta {{/stl_25}}
Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
pięcie
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
pięcie się — n I rzecz. od piąć się … Słownik języka polskiego
pięta — ż IV, CMs. pięcie; lm D. pięt 1. «tylna część stopy» Gołe pięty. Dudnić bosymi piętami. Przysiąść na piętach. Odwrócić się, wykręcić się, zakręcić się na pięcie. ◊ Pięta achillesowa, pięta Achillesa «czyjaś słaba strona, dziedzina, w której ktoś… … Słownik języka polskiego
pięta — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. pięcie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tylna część stopy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obetrzeć piętę. Gołe pięty. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obracać — ndk I, obracaćam, obracaćasz, obracaćają, obracaćaj, obracaćał, obracaćany obrócić dk VIa, obracaćcę, obracaćcisz, obróć, obracaćcił, obracaćcony 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, wirujący, kręcić coś (rzadziej kogoś), poruszać czymś w koło»… … Słownik języka polskiego
odkręcić — dk VIa, odkręcićcę, odkręcićcisz, odkręcićkręć, odkręcićcił, odkręcićcony odkręcać ndk I, odkręcićam, odkręcićasz, odkręcićają, odkręcićaj, odkręcićał, odkręcićany «kręcąc (śrubę, gwint, nakrętkę) odjąć, odłączyć, otworzyć, odetkać coś;… … Słownik języka polskiego
okręcić — dk VIa, okręcićcę, okręcićcisz, okręć, okręcićcił, okręcićcony okręcać ndk I, okręcićam, okręcićasz, okręcićają, okręcićaj, okręcićał, okręcićany 1. «owinąć, opasać, opleść coś» Okręcić nogi onucami. Okręcić szyję koralami. Okręcić włosy wkoło… … Słownik języka polskiego
pęcherz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «wypełniona płynem wypukłość na ciele powstała wskutek oparzenia lub odciśnięcia skóry» Porobiły mu się na dłoniach pęcherze. Wyskoczył mu pęcherz na pięcie. ∆ leśn. Pęcherz żywiczny «szczelina między sąsiednimi … Słownik języka polskiego
pieta — ż IV, CMs. piecie; lm D. piet szt. «obraz lub rzeźba przedstawiająca boleściwą Marię z martwym Chrystusem na kolanach» ‹z wł.› … Słownik języka polskiego
rozum — m IV, D. u, Ms. rozummie; lm M. y, D. ów 1. «władza poznawcza umysłu ludzkiego, zdolność myślenia, poznawania, wykrywania związków zależności między postrzeganymi rzeczami, zjawiskami i formułowania sądów, orzekania o tych zjawiskach i… … Słownik języka polskiego
starcie — n I 1. rzecz. od zetrzeć. 2. lm D. starć «spotkanie się dwóch przeciwnych sobie sił w walce; potyczka, bitwa» Krwawe starcie. Starcie zbrojne. Starcie pancerne. Starcie artylerii, piechoty, czołgów. przen. «ostra wymiana zdań; sprzeczka»… … Słownik języka polskiego
wykręcić — dk VIa, wykręcićcę, wykręcićcisz, wykręcićkręć, wykręcićcił, wykręcićcony wykręcać ndk I, wykręcićam, wykręcićasz, wykręcićają, wykręcićaj, wykręcićał, wykręcićany 1. «kręcąc odłączyć coś od czegoś, wyjąć, wyciągnąć coś skądś ruchem obrotowym»… … Słownik języka polskiego
